Zacht,
in het midden van mijn wezen,
daalt,
het geruisloos witte leven.
Vederlicht,
als om me niet verder te verstoren,
drukt
ze haar voetjes verder vast.
Adem
van hemelwitte vleugels,
baant
zich een weg door heel mijn wezen.
Witter,
zuiverder,
stiller,
Ik ben in mij geboren.
© Jojanneke Noomen